Dag 1 - 3

Zaterdag, 2 augustus 2014, begon mijn avontuur. De dag ervoor had ik mijn twee grote koffers ingepakt, wat nog een heel gedoe was. Het ene moment kon de koffer niet goed dicht en dan was de koffer weer te zwaar (want ik mocht maar 23 kilo per stuk mee). En dan heb je natuurlijk 478 paar klompjes, 23 Delfts blauwe placemats, 4 oranje theedoeken, pannenlappen, armbandjes, vlaggen, petjes, t-shirts en natuurlijk 3 pakken hagelslag bij je om je jaar te overleven en om iedereen een leuk cadeautje te geven. Ik kreeg lang niet alles mee, dus we hebben nog een extra koffer gemaakt die wordt opgestuurd. Ik heb bijna al mijn kleding mee, inclusief 14 dikke truien en al mijn lange broeken, want ja, misschien wordt het wel koud en is er toevallig dit jaar een strenge winter... Wie weet heb je het nodig en ja als het dan thuis ligt...

Na eindelijk alles ingepakt te hebben, allebei de koffers 23,1 kilo, gingen Rebecca en ik slapen. De volgende ochtend stonden we rond 10 uur op, ging ik voor de laatste keer douchen in mijn eigen douche, voor de laatste keer ontbijten aan de witte ronde tafel in de keuken en voor de laatste keer knuffelen met mijn lieve hondjes. 11 uur stapten we in de auto richting Schiphol, nadenkend over alles wat ik misschien wel was vergeten thuis. Met de geruststellende woorden van papa dat ik alles daar kan kopen en dat het enige wat ik écht nodig had, mijn papieren, paspoort en geld was. En dat had ik allemaal bij me, dus wat kon er nog fout gaan?

Op Schiphol aangekomen gingen we meteen naar de balie waar ik mijn koffers kon inchecken. Toen ik in de rij stond zag ik dat mijn andere beste vriendinnetjes, Kim, Anne en Romy, die met de trein naar Schiphol waren gekomen, er inmiddels ook waren. Mijn koffers waren ingecheckt en toen kwam het moment van afscheid nemen toch echt heel dichtbij. Ik liep terug met mama en Rebecca naar iedereen en toen moest het toch echt gebeuren. De tranen stroomden over mijn wangen, en ook nu ik dit schrijf, op het werk van mijn gastmama, Lora, krijg ik een brok in mijn keel. Nadat ik twee keer iedereen een kus en een knuffel had gegeven liep ik richting de paspoort controle. Er was een kleine rij dus ik was er snel doorheen. Nog een laatste blik naar mama, papa, Jus, Kim, An, Room en Rebec en toen liep ik het hoekje om.

Ik liep naar mijn gate en zag dat een vlucht van Amsterdam naar Detroit (mijn overstap) al aan het boarden was. Ik vond dit erg vroeg want het was 12:30 en mijn vlucht zou pas vertrekken om 15:00. Maar ach, het zal wel kloppen en ik liep door. Ik moest een paar vragen beantwoorden, mijn tas werd gecontroleerd en toen kon ik meteen doorlopen. Tot bij de laatste balie, net voor ik het vliegtuig in moest. Mijn boarding pass werd gescand en toen stond er ‘’wrong flight’’. Ze vrouw achter de balie keek naar het vluchtnummer en het bleek dat dit een vlucht eerder was. Ze zei sorry voor het ongemak, want ze hadden mij al veel eerder moeten terug sturen en dat ik straks alles weer opnieuw door moest. Ik zei dat het geen probleem was en liep terug. Ik haalde een Vanilla Latte bij Starbucks en ging daar een klein uurtje zitten tot ik kon boarden.

Ik liep weer terug naar de gate en toen stond er wel een lange rij. Ik kreeg deze keer weer allerlei vragen en mijn tas werd weer gecontroleerd. Mijn boarding pass werd weer gescand en deze keer werd het lampje groen en kon ik doorlopen. Niet veel later liep ik met mijn kleine koffertje, want ja ik had ook nog een koffer mee als handbagage, het vliegtuig in. Ik stopte mijn koffer bovenin en ging bij het raam zitten.

De vlucht verliep voorspoedig, alleen steeg het vliegtuig 40 minuten later op dan verwacht en aangezien ik niet heel veel overstaptijd had in Detroit om mijn vliegtuig naar Tampa te halen, begon ik een beetje zenuwachtig te worden. Na anderhalve film, een aflevering Good Luck Charlie en een paar spelletjes verder landde we in Detroit. Toen ik het vliegtuig uitliep kreeg ik een lichte hartverzakking want ondanks dat ik als een van de eersten het vliegtuig uit was, waren de rijen bij de douane zo ontzettend lang dat ik toch wel een beetje stress kreeg want ik had nog maar 1,5 uur tot ik moest boarden. Het leek wel of heel China ook was aangekomen in Detroit en er waren allemaal verschillende rijen en eenmaal achter in een rij aangesloten wist ik ook niet of ik in de goede rij stond. De tijd tikte door en er waren maar 3 douane poortjes geopend. Gelukkig zagen ze naar een tijdje dat dit niet werkte en openden ze meer poortjes. Het ging iets sneller, maar nog lang niet snel genoeg. Natuurlijk koos ik weer de langzame rij, maar ach, niets aan te doen. Ik was na een uur en een kwartier eindelijk aan de beurt. Een chagrijnige man vroeg een aantal dingen, ik moest een aantal papieren inleveren en laten zien, kreeg een stempel in m’n paspoort en toen mocht ik doorlopen. Ik moest mijn koffers van de band halen en zag op de borden dat mijn vlucht bagageband 5 had. Ik liep daar heen en er stond ‘’completed’’. Fijn dacht ik, hoef ik ook niet te wachten maar na verschillende koffers 2 keer voorbij zien te komen, mijn koffers nog niet gezien, dacht ik fuck, ze zijn er niet. Ik liep lichtelijk in paniek naar een medewerker en zei tegen hem dat mijn koffers er niet waren. Hij scande mijn labels die op mijn boarding pass waren geplakt, die ook op mijn koffers zaten en hij vertelde mij dat mijn koffers er wel waren. Hij zei dat ik nog maar een keertje moest kijken, op band 5 én 6... Niemand had mij verteld dat er ook koffers uit Amsterdam ook op band 6 waren en het stond ook nergens aangegeven. Maar toen ik bij band 6 aankwam waren daar mijn koffers en ging ik snel naar de ‘’bag drop-off’’. Dat ging super snel en er was maar een kleine rij voor de tas-douane en toen moest ik naar mijn gate. Er stond A-23 en ik volgde de borden en ik kwam uit bij een trein-station. Ik stapte maar gewoon in de trein, maar eenmaal in de trein twijfelde ik enorm of ik wel goed op de borden had gekeken. Maar toen ik aankwam bij gate A-23 stond er Detroit to Tampa, now boarding, dus alle stress viel van me af en ik stapte het vliegtuig in.

De vlucht duurde ongeveer 2 uur en meteen toen ik het vliegtuig uitkwam stond mijn gastfamilie op me te wachten. Ik had mijn koffers nog niet en ik wilde mezelf nog even opfrissen maar ze waren er al. Ze stonden met ballonnen en hadden een groot welkoms-bord voor me gemaakt. Ik ging meteen op de foto en toen liepen we met z’n alle naar de bagage band. Ik vulde een aantal formulieren in en pakte mijn koffers. Niet veel later zochten we de auto wat nog een hele klus opzich was en na iets meer dan een uur in de auto kwamen we aan in Inverness en was ik bij mijn nieuwe thuis. Ik ging meteen naar bed want het was 3 uur ’s nachts. Toch werd ik om 8 uur ’s ochtends alweer wakker omdat het toen in Nederland 2 uur ’s middags was maar na een uurtje viel ik weer in slaap en sliep ik door tot 2 uur ’s middags Amerikaanse tijd.

Die dag gingen we niet veel doen, we gingen even langs het kantoor van mijn gastmama, wat gewoon een huis is en we deden de boodschappen voor aankomende week. We aten een Indiaanse curry met kip wat echt heerlijk was en die avond ging ik niet al te laat slapen want ik was best moe en de volgende morgen moesten we rond 9 uur opstaan omdat mijn zusje, Taylor en ik mee moesten naar kantoor. Ik ging ook mee naar de orthodontist en naar de dokter want voor school heb je zelfs toestemming van de dokter nodig om zonnebrand en lippenbalsem bij je te hebben. We aten tacopizza wat gewoon tacosalade op een pizza bodem is en het was super lekker. 

Ik ben van plan elke week iets te schrijven. Ik weet niet of ik dat volhoud, maar ik probeer zo vaak mogelijk iets te schrijven. Als je mij iets wilt sturen (wat ik super leuk zou vinden!) kan dat naar: 408 Lake Street, 34450, Inverness, FL, USA.

Liefs, 

Sara.

P.S. Ik heb ook een nieuw telefoonnummer en dat is +1 352 201 1221.